АРХЕАГРАФІЯ (ад грэч. старажытны і пішу) – дапаможная гістарычная дысцыпліна, што распрацоўвае прынцыпы і метады выдання пісьмовых гістарычных крыніц. Мае сувязь з філалогіяй, палеаграфіяй, тэксталогіяй, архівазнаўствам і інш.

У Заходняй Еўропе з'явілася ў канцы XV стагоддзя, у Расіі – у XVIII стагоддзі, у 1824 годзе I.Грыгаровіч (1792 – 1852 гг., беларускі гісторык афіцыйна-дваранскага кірунку, археограф) выдаў "Белорусский архив древних грамот" – першае археаграфічнае выданне, прысвечанае гісторыі Беларусі.

У XIX – пачатку XX стагоддзя было выдадзена больш за 100 тамоў дакументаў па беларускай гісторыі, у тым ліку шмат помнікаў беларускай дзелавой пісьменнасці, беларускай мовы і літаратуры (летапісы, хронікі, статуты і інш.). Шмат археаграфічных прац выдадзена ў савецкі час намаганнямі розных архіваў, інстытутаў АН, выдавецтваў. Дакументы друкуюцца таксама ў перыядычных выданнях.