БАГРЫМ Паўлюк (магчыма, 1813 г., вёска Крошын Баранавіцкага раёна – магчыма, 1891 г.) – беларускі майстра па метале і паэт. Нарадзіўся ў сям'і рамесніка. Навучаўся ў Крошынскай парафіяльнай школе.

За тое, што пісаў, чытаў і даваў люду беларускамоўныя вершы, быў здадзены ў рэкруты. Калі вярнуўся з іх, кавальнічаў у Крошыне. У тутэйшым касцёле захаваўся ягоны выдатны твор мастацтва – жырандоль і ўзор мастацкай коўкі на Беларусі ў XIX ст.

На жаль, з многіх ягоных вершаў ацалеў толькі адзін, напісаны ў маладым узросце і надрукаваны паводле ўспаміну навагрудскага адваката І.Яцкоўскага «Аповесць з майго часу» (Лондан, 1854), – «Зайграй, зайграй, хлопча малы...» У вершы ярка выявіўся пратэст супраць несправядлівасці, прыгону, натуральныя чалавечыя пачуцці народна-песеннага характару. Многія даследчыкі беларускай літаратуры XIX ст. лічаць твор шэдэўрам беларускай лірыкі тагачаснай эпохі, а многія беларускія паэты, у тым ліку і сучасныя, прысвяцілі Паўлюку Багрыму свае натхнёныя вершы з прызнаннем у вялікай павазе да яго трагічнага лёсу, да ягонага творчага дару.