БАЛКОН (італ. ад позналац. бэлька) – агароджаная кратамі ці нават простым шыферам і іншым пляцоўка на драўляных, стальных, жалезабетонных бэльках, якая выступае са сцяны, або пліта (найчасцей жалезабетонная) над уваходам у пад'езд жылога дома ці вытворчага, грамадскага будынка.

Балкон як архітэктурны элемент узнік на Усходзе для абарончых ці культавых мэт. На Беларусі ён пачаў шырока ўжывацца ў XVIII – пачатку XX стст. як элемент аздаблення розных будынкаў, афармляўся агароджай, зробленай у тэхніцы коўкі металу, ліцця (жылыя дамы ў Мінску, Віцебску, Гродне і інш.). Цяпер балконы будуюцца па канструкцыйнай задуме.