БАНДАРНЫЯ ВЫРАБЫ — драўляныя ёмістасці з клёпак для зберагання і дастаўкі прадуктаў, вадкіх, паўвадкіх і сыпучых рэчываў. Ва ўжытку беларусаў вядомы з глыбокай старажытнасці. Шматлікія іх рэшткі розных памераў (ад невялікіх конавак да вадавозных бочак на некалькі сот літраў) выяўлены пры археалагічных раскопках у пластах 11 — 14 ст. Форма клёпак (падоўжныя трапецападобныя ці акруглыя выпуклыя) абумовіла форму бандарных вырабаў — кадзепадобную (канічную) ці бачарную (пукатую). Бандарныя вырабы адрозніваліся памерамі, прапорцыямі, наяўнасцю састаўных элементаў, матэрыяламі (пародамі дрэва).

Паводле прызначэння вылучаюць наступныя віды пасудзін: для вады і вадкіх рэчываў — транспартная бочка, кадушка (вадзянка), вядро, біклага, барылка, конаўка; для захоўвання сельскагаспадарчых прадуктаў — бочка (судзіна, усыпішча), кадзь, бачурка, кубелец; для бытавых патрэб — кубел, жлукта, балея, цэбар, ражка, дзяжа, даёнка, бойка, бельчык; меры ёмістасці — асьміна, шаснастка, гарнец, карэц.

Некаторыя вырабы (бочкі, кадзі, цэбры, вёдры) вызначаліся шырокім дыяпазонам ужывання ў хатняй гаспадарцы. Адна і тая ж пасудзіна нярэдка мела розную вонкавую форму (балея круглая, авальная, вёдры звычайнай формы і кадушкападобныя, бачуркі адна- і двухдонныя і інш.). Гэтыя адрозненні выяўлялі геаграфічную заканамернасць распаўсюджання, разам з тым сустракаліся як паралельныя варыянты ў адной і той жа мясцовасці.

Большасць бандарных вырабаў вызначалася функцыянальнай мэтазгоднасцю, вонкавай прастатой, практычнасцю. Некаторыя вырабы невялікіх памераў (біклагі, барылкі, карцы, бельчыкі) аздабляліся разьбой і выпальваннем.

У наш час многія бандарныя вырабы саступілі месца разнастайным металічным, фарфора-фаянсавым і пластмасавым ёмістасцям.