БАРШЧЭЎСКІ Ян (1790? – 1794? 1796? г., в.Мурагі Расонскага раёна – 1851 г.) – беларускі і польскі пісьменнік, выдавец.

Навучаўся ў Полацкай езуіцкай калегіі. Вывучаў у падарожжах беларускія мясціны, запісваў фальклор. З 1817 года – у Пецярбургу, дзе на яго станоўча паўплывалі А.Міцкевіч і Т.Шаўчэнка. Наладзіў літаратурную суполку з землякоў і штогодні альманах «Nіеzаbudка» («Незабудка»). Апошнія гады жыў на Украіне.

Першыя яго вершы былі напісаны ў 1809 годзе на беларускай мове («Дзеванька», «Гарэліца»). Такім чынам, ён адзін з пачынальнікаў новай беларускай літаратуры ў XIX ст. Хоць у далейшым у асноўным пісаў па-польску (паэмы, празаічны цыкл «Шляхціч Завальня, або Беларусь у фантастычных апавяданнях », драматургія, нарысы), але яго не пакідала мара выдаваць кнігі беларускамоўных аўтараў. Гэта мела ўплыў на тых, хто жадаў пісаць на роднай мове.

Сучаснікі вельмі высока ацанілі ягонага «Шляхціча», параўноўвалі яго з цыклам «1001 ноч». Твор з захапленнем чытаецца і сёння, пашыраючы ўяўленне пра духоўны свет нашых продкаў.