БРАТЧЫНА — 1) грамадская трапеза членаў праваслаўных брацтваў, якія існавалі на Беларусі ў 16 — 18 ст. Наладжвалася ў складчыну членамі брацтва (братчыкамі) у асобныя святочныя дні.

2) Калектыўнае частаванне ў складчыну ў час святкавання сялянамі грамадскай свечкі, якую рабілі з воску, сабранага ўсімі абшчыннікамі. Свечку ставілі ў кадушку, напоўненую жытам, спявалі песні з пажаданнем добрага ўраджаю, дастатку ў гаспадарцы. Пад уплывам хрысціянства братчыну прымеркавалі да дня зімовага Міколы (6 снежня старога стылю), які нібыта садзейнічаў добраму ўраджаю. Частаванне, як і само свята, мела абшчынны характар. У беларускай вёсцы бытавала да канца 19 ст.