«ВЕРАБЕЙ» – традыцыйны танец. Мае шмат карагодных варыянтаў, з якімі цесна звязаны (кругавая пабудова, імітацыя рухаў вераб'я, суправаджэнне прыпеўкамі). Складаецца з 2 частак: 1-я ва ўмераным тэмпе, музычны памер 3-дольны, 2-я — у хуткім тэмпе, музычны памер 2/4. Нярэдка выконваўся на вяселлях. П.Шэйн апісаў варыянт, які ён убачыў на Магілёўшчыне: «Вераб'я» танцавалі ў некалькі пар так: танцуючыя склалі круг, унутры якога хадзілі дзяўчаты, звонку — хлопцы, спачатку рухаліся ў адзін бок, ціха, прагульваючыся, а потым, калі музыка рабілася больш жвавай, усе пары вакол паварочваліся і пачыналі падскокваць весялей...» (Шэйн П.В. Матэрыялы для вывучэння побыту і мовы рускага насельніцтва Паўночна-Заходняга краю. Спб., 1887. Т.1, ч.1. С.544). Танец суправаджаўся песняй:
Чы-чы, чы-чы, верабей,
He клюй маіх канапель, —
А я таму вераб'ю
Калом ногі пераб'ю.
Верабейка скача,
Па ножцы плача.
Танец быў распаўсюджаны ў Віцебскай, Гомельскай і Магілёўскай абласцях.