ВЕСНАВЫЯ ПЕСНІ – жанрава разнастайны цыкл каляндарна-земляробчага фальклору. На Беларусі – з дзвюх частак: песні абагульненыя (вяснянкі, валачобныя песні, карагоды, юраўскія, траецкія, русальскія песні) і песні з больш індывідуальнымі напевамі (паставыя, велікодныя, мікольскія, а таксама тыя лірычныя, што прыстасаваны да вясны і інш.). Спявалі іх з пачатку сакавіка («як на снезе паявяцца праталіны») да чэрвеня («дакуль зязюля кукуе»). У веснавых песнях падкрэсліваліся ўвага, любоў чалавека да прыроды, да земляробчай працы, віталіся цяпло і першая зеляніна, былі спадзяванні на багацейшае жыццё, апяванне кахання і сям'і, гарэзныя матывы.