ВОЛАСЦЬ – 1) на ўсходне-славянскіх землях, пазней у ВКЛ некалькі зямельных уладанняў аднаго гаспадара;

2) адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка на ўсходнеславянскіх землях і ў ВКЛ, дзе жылі сяляне-даннікі ў абшчыне (грамадзе). Адрознівалася ад вотчыны – уладаннем на правах прыватнай уласнасці. Мела самакіраванне. Паступова воласці перадаваліся шляхце ў вотчыну. Пасля правядзення ў XVI ст. валочнай памеры фактычна ператварыліся ў дзяржаўныя маёнткі;

3) адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Расійскай імперыі, у тым ліку і на Беларусь. Поруч з сельскай грамадой ніжэйшае звяно дзяржаўнай адміністрацыйнай сістэмы. На працягу XIX – XX стст. неаднойчы рэфармавалася. У БССР скасавана ў 1925 г.