ВЯЛІКДЗЕНЬ, вяліканне, вялічка – веснавое свята старажытных славян у гонар сонца, абуджэння прыроды і надыходу «вялікіх дзён» палявых работ.

У залежнасці ад месячнага календара прыпадае на час ад 4 красавіка да 8 мая. Пазней царква да яго прымеркавала галоўнае хрысціянскае свята ўваскрэсення распятага Хрыста. Паводле народнага павер'я, на Вялікдзень, як і на Купалле, сонца «іграе» або «купаецца» (сонца на бясхмарным небе абяцала багаты ўраджай, шчаслівыя вяселлі).

Адзначалі свята ўрачыста, пасля заканчэння доўгага посту. Сустракалі на досвітку сонца, гатавалі багата смачных страў. Галоўныя прыкметы і асаблівасць Вялікадня ў беларусаў – фарбаванне яек (пісанкі), гульня ў біткі, хаджэнне валачобнікаў і спяванне валачобных песень. Да Вялікадня былі прымеркаваныя велікодныя песні, на час яго пачыналі вадзіць веснавыя карагоды. У песнях і вітаннях гаспадарам валачобнікі жадалі здароўя, плёну ў веснавой працы, прыплоду ў статку, шчаслівай долі.