ГЛЯК, глёк, ляк, бунька, лагун – ганчарны выраб; гліняная пасудзіна для захоўвання і транспарціроўкі рэчываў – алею, квасу, вады і інш. Шарападобная, радзей крыху падоўжаная пасудзіна з плоскім дном, кароткім вузкім горлам з дзюбкай або без яе, 1 – 2 ручкамі (вядомы глякі і з пляскатымі бакамі, без ручак, з 4 гарызантальна пастаўленымі вушкамі ўверсе і ўнізе тулава, праз якія прасоўвалі вяроўку). Памеры ад цацачных (0,1 л) да вялікіх (8 – 10 л).


У гляку заварвалі чай, рабілі настой зёлак (таму на захадзе Віцебшчыны яго называлі зелянік). Маюць іншыя лакальныя назвы: глёк – на ўсходзе, агляк, ляк – на поўначы і паўночным захадзе, бунька, банька – на паўднёвым захадзе.

Выраблялі глякі чорна-задымленыя, паліваныя, зрэдку гартаваныя. Упрыгожвалі іх глянцаваным і лінейна-хвалістым контррэльефным арнаментам, часам ангобнай размалёўкай.