ГРОДЗЕНСКАЯ ШКОЛА ДОЙЛІДСТВА – арыгінальная архітэктурная школа, што склалася ў XII ст. у Гродне.

Пабудаванае згодна яе канцэпцый вызначалася каларытнымі сродкамі выяўлення – выкарыстоўваннем у роўнаслаёвай муроўцы з плоскай цэглы (плінфы) дэкаратыўнага прыроднага каменю (абчасаных, паліраваных валуноў), геаметрычных кампазіцый з каляровых паліваных кафляў, наборнай маёлікавай падлогі з плітак разнастайных форм. Для аб'ёмна-прасторавых кампазіцый характэрна адносна невялікая круглая і гранёная форма ўнутраных слупоў. Каб садзейнічаць акустыцы, у верхнія часткі сцен умуроўваліся галаснікі.

У гэтай школе яркія ўзоры гродзенская Барыса-Глебская царква, Ніжняя царква (на плошчы гродзенскага Старога замка), Прачысценская царква (паблізу гродзенскага манастыра базыльянак), княжацкі палац (на дзядзінцы); царква ў Ваўкавыску (сярэдзіна XII ст.; адшуканыя рэшткі падмурка на замчышчы) і інш.