АБРАДАВЫЯ ТКАНІНЫ — адзін з матэрыяльных атрыбутаў традыцыйнай абраднасці беларусаў.

У якасці абрадавых тканін выкарыстоўвалі даматканыя, фабрычныя тканіны і разнастайныя вырабы з іх (прадметы адзення, ручнікі, абрусы, посцілкі і інш.). Маглі быць тканіны, спецыяльна вырабленыя для пэўнага абраду (гл. Аброчныя тканіны), і прадметы штодзённага ці святочнага ўжытку, што набывалі абрадавую функцыю толькі ў пэўным абрадзе. Характар абраду вызначаў абставіны, час і спосаб вырабу тканіны (гл. Абыдзённік), наяўнасць ці адсутнасць дэкору, асаблівасці арнаментальнага аздаблення, каларыстычных спалучэнняў (напрыклад, перавага белых ці чорных колераў у жалобных, пасцяных тканінах).

Абрадавыя тканіны выконвалі некалькі функцый: сацыяльна-эканамічную (памер пасагу, колькасны склад атрыбутаў нябожчыка), знакавую (вывешванне ручніка як знака жалобы), эстэтычную (узорыстыя тканіны ў вясельным абрадзе), вызначалі нацыянальную або рэгіянальную прыналежнасць.

Абрадавыя тканіны звязаны з магічнай сімволікай. Сімвалам злучэння служылі ручнік-падножнік, а таксама ручнік, якім звязвалі маладых на вяселлі. Засцерагальнае значэнне мела ахвяраванне тканін на прыдарожныя, надмагільныя крыжы (гл. Апатрапей). З сімволікай урадлівасці звязана ахвяраванне ўзорыстых тканін бярозе як духу расліннасці ў вясенне-летніх абрадах.