АБРАДАВЫЯ ТКАНІНЫ — адзін з матэрыяльных атрыбутаў традыцыйнай абраднасці беларусаў.
У якасці абрадавых тканін выкарыстоўвалі даматканыя, фабрычныя тканіны і разнастайныя вырабы з іх (прадметы адзення, ручнікі, абрусы, посцілкі і інш.). Маглі быць тканіны, спецыяльна вырабленыя для пэўнага абраду (гл.
Аброчныя тканіны), і прадметы штодзённага ці святочнага ўжытку, што набывалі абрадавую функцыю толькі ў пэўным абрадзе. Характар абраду вызначаў абставіны, час і спосаб вырабу тканіны (гл.
Абыдзённік), наяўнасць ці адсутнасць дэкору, асаблівасці арнаментальнага аздаблення, каларыстычных спалучэнняў (напрыклад, перавага белых ці чорных колераў у жалобных, пасцяных тканінах).
Абрадавыя тканіны выконвалі некалькі функцый: сацыяльна-эканамічную (памер пасагу, колькасны склад атрыбутаў нябожчыка), знакавую (вывешванне ручніка як знака жалобы), эстэтычную (узорыстыя тканіны ў вясельным абрадзе), вызначалі нацыянальную або рэгіянальную прыналежнасць.
Абрадавыя тканіны звязаны з магічнай сімволікай. Сімвалам злучэння служылі ручнік-падножнік, а таксама ручнік, якім звязвалі маладых на вяселлі. Засцерагальнае значэнне мела ахвяраванне тканін на прыдарожныя, надмагільныя крыжы (гл.
Апатрапей). З сімволікай урадлівасці звязана ахвяраванне ўзорыстых тканін бярозе як духу расліннасці ў вясенне-летніх абрадах.