АБЫДЗЁННІК — ручнік ці кавалак палатна, вытканы калектыўна жанчынамі сяла на працягу дня (ад усходу да заходу сонца) ці ночы. Лакальныя назвы абдзённік, будзеннік, абудзенаўка. Згодна народным вераванням беларусаў навізна, а значыць асаблівая чысціня надавалі абыдзённіку магічную сілу супраць засухі, граду, эпідэмій, эпізаотыі і іншых няшчасцяў.

Ткалі яго ў 2 — 4 ніты (даўжынёй 3 — 6 і больш метраў), зрэдку вышывалі. Вешалі на прыдарожныя крыжы, абносілі вакол вёскі, праганялі праз разасланы абыдзённік дамашнюю жывёлу, (часам самі людзі праходзілі пад ім); пазней яго ахвяравалі царкве. Выкарыстанне абыдзённіку бярэ пачатак у язычніцкай рэлігіі ўсходне-славянскіх народаў і звязана з аграрнай, ачышчальнай апатрапейнай магіяй (гл. Апатрапей). У канцы 19 — пачатку 20 ст. гэты абрад захаваўся пераважна ў беларусаў, значна менш — у рускіх і ўкраінцаў.