АКАРЫНА, кaрына (італ. ocarina літаральна гусяня) — духавы музычны інструмент тыпу флейтавых. Створана ў Італіі Дж.Данаці, хутка пашырылася ў многіх краінах. На Беларусі пашырана ў пачатку 20 ст. пераважна ў заходніх раёнах.

Беларуская акарына мае гліняны корпус авальнай формы, свістковае прыстасаванне («свісток»); 8—10 ігравых адтулін («галасоў»). Гукарад у дыяпазоне ноны — ундэцымы спалучае элементы дыятонікі і храматыкі. Гучанне мяккае, пяшчотнае, даволі ціхае. Выкарыстоўваецца пераважна народнымі музыкантамі-аматарамі для ігры сольнай (выкананне лірычных песень, рамансаў, некаторых танцаў) і ансамблевай (разам са спевакамі). Паводле Г.I.Цітовіча, у пачатку 20 ст. акарына была вядома ў Міёрскім і Шаркоўшчынскім раёнах Віцебскай вобласці і Столінскім раёне Брэсцкай вобласці. У наш час сустракаецца ў некаторых раёнах Цэнтральнай і Заходняй Беларусі. Да акарынападобных адносіцца свісцёлка.