БУЧ — традыцыйная рыбалоўная прылада; сплеценая з дубцоў або зробленая з драніцы камера конусападобнай ці цыліндрычнай формы. Лакальныя назвы вярша, кош. У конусным буч мелася адна лейкападобная перагародка (горла), у цыліндрычным — дзве. Рыба пранікала ў буч праз лаз у горле, якое адначасова перашкаджала выходзіць ёй назад.

З аднагорлавых бучоў улоў вымалі праз адтуліну ў вузкім яго канцы, якую на час лоўлі закрывалі драўляным коркам, травой, сенам. У двухгорлавым бучы рабілі дзверцы. Аднагорлавы буч прызначаўся толькі для лоўлі рыбы, двухгорлавы — пераважна для лоўлі ракаў.

У вадаёме буч устанаўлівалі пры дапамозе калкоў, часам сумесна з езамі. Бучы былі распаўсюджаны па ўсёй Беларусі. Для Палесся характэрны аднагорлавыя бучы ў форме поўнага конуса; для Паазер'я — у форме конуса, падзеленага на вертыкалі папалам. Ha Гродзеншчыне іх рабілі пірамідальнай формы, на Магілёушчыне і Віцебшчыне — у форме палавіны конуса без горла (рыба ў ім утрымлівалася напорам вады).