БУЛЬБА — вараная, параная, традыцыйная штодзённая ежа.

Самай простай па спосабу прыгатавання сялянскай стравай была бульба, вараная ў лупінах (бульба з лупінамі, сухапарка, лупаны, бульба ў мундзірах); яе гатавалі, калі было мала бульбы, не хапала солі ці неставала часу на прыгатаванне. Бульбу мылі, накладвалі ў чыгун, залівалі вадой і варылі. Часам бульбіны перарэзвалі (рэзанкі), тады абавязкова салілі. Звараную ў лупінах бульбу абіралі (лупілі) і елі, мачаючы ў соль або з лёкам. Часцей сырую бульбу чысцілі і варылі з соллю (салёнікі, варонкі, скобленка). Маладую бульбу скраблі (чохалі). Вараную бульбу мачалі ў тук, елі з малаком, баршчом, часам замест хлеба. У посныя дні бульбу елі з журам, тоўчаным ільняным семем, каплуном, квасам, капустай, саладухай, куляшом, селядцамі, летам — з халадніком, зялёнай тоўчанай цыбуляй. Верхнія бульбіны ў гаршку, што падгаралі, браліся скарынкай (прыгаркі, гарэлікі, асмалкі), раздавалі дзецям. Юшку з варанай бульбы сцэджвалі; у некаторых раёнах Палесся ў яе крышылі зялёную цыбулю і елі з бульбай (расолкі).

Бульбу таксама пяклі (пячонікі, пячонцы) у прыску печы, грубкі, пастухі — у кастры. У наш час бульба як традыцыйная штодзённая ежа шырока распаўсюджана па ўсёй Беларусі.