ДРУЖКА – вясельны чын з бліжэйшай світы маладой, незамужняя сястра (родная ці дваюрадная), дачка хросных бацькоў, блізкая сяброўка маладой. Дружкі (баяркі, бальшанкі, паднявесціны, шаферкі, асістэнткі) суправаджалі маладую на працягу вяселля ў яе хаце да ад’езду да маладога. Колькасць дружак была звычайна няцотнай (3, 5, 7 і болей), сярод якіх вылучалася старшая дружка (галоўная, першая), сярэдняя (другая), малодшая (трэцяя) і г.д.

Старшая дружка – асноўная памочніца маладой і ўдзельніца вясельных абрадаў: яна хадзіла разам з маладой на запросіны, удзельнічала ў выпяканні каравая, віла вянок на суборную суботу, заплятала і расплятала касу на пасадзе, прышывала кветкі да шапкі або да кашулі маладога, "прадавала" маладую і месца каля яе за сталом маладому. Асноўныя атрыбуты старшай дружкі – прыгожа аздоблены і большы па памерах, чым у іншых дружак, вянок і кветка злева на грудзях. Дружка з дружком на працягу ўсяго вяселля насілі за пазухай невялікія булачкі хлеба з крыжамі на скарынцы. Звычаёвае права не дазваляла дзяўчыне больш за 2 разы ў жыцці быць дружкаю (тое ж права забараняла маладой быць сваццяй на вяселлі сваёй дружкі).