ДВОРЫШЧА — адна з адзінак абкладання сялянскіх гаспадарак феадальнымі павіннасцямі (грашовым і натуральным аброкам, паншчынай) у 15 — 16 ст. пашырана было на паўднёвым захадзе Беларусі (у асноўным Пінскі павет). Існавала разам з жэрабямі і службамі.

Дворышчы не былі аднолькавымі ні па колькасці дымоў, якія ўваходзілі ў сялянскую гаспадарку, ні па плошчы зямлі, якую яны апрацоўвалі. У 16 ст. складалася ў сярэднім з 2 — 4 дымоў, гаспадары якіх звычайна былі родзічамі. У гаспадарку дворышча, акрамя зямельнага надзелу, уваходзіла сядзіба з пабудовамі і агародамі. У агульным карыстанні членаў дворышча знаходзіліся выганы, сенажаці, рыбныя ловы, бортныя і лясныя ўгоддзі.