ГАНЧАРНЫЯ ПРЫЛАДЫ ПРАЦЫ – прыстасаванні і інструменты, якімі карыстаюцца ў працэсе вытворчасці
ганчарных вырабаў. Некаторыя з іх дайшлі з глыбокай старажытнасці і амаль без змен захаваліся ў вясковых ганчарных цэнтрах на паўночным захадзе Беларусі. Найбольш дасканалымі і разнастайнымі былі прылады ў гарадскіх і местачковых рамеснікаў, у сельскіх майстроў на Падняпроўі і Палессі. У ліку асноўных прыстасаванняў былі
ганчарны круг і
ганчарны горан. Для нарыхтоўкі і апрацоўкі сыравіны і падрыхтоўкі фармовачнай масы выкарыстоўвалі рыдлёўкі, капаніцы, доўбні, стругі, косы. Жарству раздрабнялі ў ступах, перапалены свінец, волава, медзь, кавальскую дзындру, вокіс марганцу і глею, з якіх рабілі празрыстую і каляровую паліву, расціралі ў жорнах. У чыгуне, катле ці ў іншай металічнай пасудзіне перапальвалі свінец, волава, медзь; праз металічнае сіта прасявалі вокісы металаў, жарству, жвір.
Пры апрацоўцы сыравіны выкарыстоўвалі спецыяльныя прыстасаванні:
карыты з тоўстых дубовых дошак або з асінавага ці ліпавага бервяна ў выглядзе жолаба для захавання і падрыхтоўкі фармовачнай масы; драўляныя зэдлі з нахіленай да падлогі плоскасцю для апрацоўкі вялікіх кавалкаў гліны; металічныя таркі; металічныя лапатачкі рознай формы з дзіркамі для перамешвання расплаўленага свінцу (мяшалкі); трох – і чатырохвугольныя драўляныя нажы (шыналь, шнара) для абточкі і аздаблення паверхні посуду; драцяныя зрэзкі (падразанкі) для аддзялення дна сфармаванага посуду ад ганчарнага круга.
У Паўночнай і Цэнтральнай Беларусі зрэзкай стругалі кавалкі гліны для ачышчэння ад мергелю і іншых дамешкаў. У засцерагальна-дэкаратыўнай апрацоўцы (пераважна на Падняпроўі) ужывалі пытлік – спецыяльнае сітца з густой валасяной або шаўковай сетачкай, праз якую абсыпалі керамічныя вырабы парашком палівы. Размалёўвалі вырабы пэндзлікам або ражком (прыстасаванне з каровінага рога з маленькай адтулінай на вострым канцы, у якую ўстаўлялі пісчык з гусінага пер'я). Прымянялі і іншыя не вельмі пашыраныя прылады, што мелі другараднае значэнне.