Звычайна выраблялі з грубай фармовачнай масы (гліны і жарствы ці пяску). У залежнасці ад рэцэптурнага саставу абвары вырабы набывалі плямістую афарбоўку або цалкам пакрываліся налётам чорнага ці чорна-карычневага колеру (у народнай лексіцы вядомы пад назвамі рабая, шэрая, чорная).
На Беларусі гартаваную кераміку выраблялі пераважна на поўначы і ў сярэдняй паласе. Яе асартымент складаўся з гаршкоў, латак, патэльняў, макатроў,
гарлачоў. Найбольш поўным ён быў у сельскіх ганчарных цэнтрах (Лыжычы, Сяроды Мядзельскага, Філіпоўцы, Буцавічы, Мышкі Пастаўскага, Забалоцце Смаргонскага, Стары Дзедзін Клімавіцкага, Сіняўка, Масцілавічы
Клецкага р-наў). У гарадах і многіх мястэчках (
Глыбокае, Чашнікі, Дзісна, Сянно,
Касцюковічы, Чавусы, Мір,
Івянец) гартаваную кераміку выраблялі паралельна з чорназадымленай керамікай і паліванай керамікай і яна была прадстаўлена толькі пячным посудам —
гаршкамі,
латкамі.
Гатаваную кераміку ў 1970-80-я г. выраблялі ў в.Ганевічы Клецкага р-на.