ІГРЫШЧА – народнае зборышча з танцавальна-гульнёвымі і тэатралізаванымі паказамі. Пачатак бярэ ад усеагульных увесяленняў язычніцкай абрадавасці. Мае глыбокія карані ва ўсходнеславянскім фальклоры.

У Беларусі пашыраныя на поўначы, усходзе і ў цэнтральнай частцы. Там паняцце і сам тэрмін ігрышча часам выступае сінонімам "вечарынак" і "вячорак". Асабліва характэрныя ігрышчы для каляднага перыяду з ягонымі святымі (у некаторых мясцінах называюць "крывымі") вечарамі, калі можна ўсё паказваць "шыварат-навыварат", у карнавалізаваным выглядзе. Таму тут асаблівая роля належала розным паказам: карнавалізаваныя хаджэнні пераапранутых (хадзіць гусары, "у цыганы"), гульнёвыя наказы "вяселля" ("Жаніцьба Цярэшкі", "Жаніцьба бахара"), парадыйнае пахаванне з уваскрасеннем у танцы, гульні, смеху ("Бабёр памёр, пашлі хараніць – ажно ён сядзіць..." "ажно ён за намі бяжыць!"), іншыя розныя гульні ў фанты, выбар пары ды іншыя ("Яшчур", "Халімон", "Зязюля").

У наш час многія элементы ігрышча працягваюць жыць у тых рэгіёнах, дзе паўней захаваліся народныя мастацкія традыцыі, аднак прыкметна выяўляецца тэндэнцыя выцяснення іх арганізаванымі святочнымі выступленнямі калектываў мастацкай самадзейнасці.