КАРОБКА – від плыта на Нёмане і Віліі ў XIX ст. для перавозкі прадуктаў і тавараў. Складалася з трох звёнаў даўжынёю да 25 м (так званая лава). На звязаны рад бярвёнаў клалі ўпоперак тонкія брусы (навоі), на іх удоўж тры жэрдкі (повязі), потым зноў упоперак – калодкі (падвалкі), зверху рассцілалі рагожу. Лаву накрывалі лубяным дахам і называлі кладоўкай (шафарняй). Тры шафарні, звязаныя паміж сабою пяньковымі вяроўкамі (канатамі), утваралі каробку. Грузападымальнасць яе 64-80 т.