КАРСКІ Яўхім Фёдаравіч (20.12.1860 (01.01.1861), в.Лаша Гродзенскага р-на, 29.04.1931 гг.) – філолаг-славіст, заснавальнік беларускага мовазнаўства і літаратуразнаўства, этнограф, фалькларыст, палеограф. Акадэмік Пецярбургскай АН (1916 г., член-карэспандэнт з 1901 г.), правадзейны член Інстытута беларускай культуры (1922), Чэшскай АН (1929). У 1905 – 1910 гг. рэктар Варшаўскага універсітэта. З 1917-га прафесар Петраградскага універсітэта. Удзельнічаў у распрацоўцы статута Інбелкульта. Падтрымліваў цесныя сувязі з беларускімі этнографамі і фалькларыстамі М.Я.Нікіфароўскім, Е.Р.Раманавым, П.В.Шэйнам, з беларускім навукова-літаратурным гуртком студэнтаў Пецярбургскага універсітэта, з беларускім выдавецкім таварыствам «Загляне сонца і ў наша аконца» (Пецярбург). Яго навуковая дзейнасць шматгранная і плённая. Напісаў больш за 700 працаў па славістыцы, беларусістыцы, русістыцы, этнаграфіі, фальклору, палеаграфіі і педагогіцы.

У процівагу міфолагаў, якія лічылі сучасную народную творчасць астаткам паэтычных поглядаў людзей старажытнага перыяду, гаварыў пра эвалюцыю яе ад ніжэйшых формаў да вышэйшых. Найбольш старажытным жанрам лічыў замовы, разглядаў іх паходжанне, функцыянальнасць, змест, сувязь з язычніцтвам і хрысціянствам, мастацкую форму.


Пры разглядзе кожнага з відаў і жанраў вусна-паэтычнай творчасці вялікую ўвагу надаваў іх этнаграфічнаму аналізу, паказаў як найважнейшую крыніцу для вывучэння жыцця, побыту і культуры народа, як сродак выхавання пэўных маральна-этычных нормаў народнай псіхалогіі. Асаблівую ўвагу надаваў разгляду беларускай казкі, упершыню выказаў палажэнне пра яе нацыянальны характар.