КАШУЛЯ, сарочка, рубашка – мужчынская (верхняя і сподняя) і жаночая частка народнага адзення. Яе насілі ў любым узросце, у будні і ў святы. Шылі з ільнянога саматканага, нацельнага, выбеленага палатна. Мужчыны насілі кашулі паверх нагавіцаў і падпяразвалі поясам. Жанчыны запраўлялі ў андарак (ці панёву), запіналі фартухом.

Паводле крою вылучаюцца тры тыпы: тунікападобныя (найбольш старажытныя) – у згорнутым удвая палотнішчы на перагіне рабілася адтуліна (прарэз) для галавы; з прамымі плечавымі ўстаўкамі (самы пашыраны) – пярэдняя і задняя палавіны стала злучаныя на плячах прамавугольнымі палікамі; з гесткай (пашырыліся з канца XIX ст. пад уплывам гарадскога касцюма) – палавіны злучаліся з дапамогаю какеткі. Традыцыйна мела прамы рукаў з манжэтай (каўнерцам), адкладны каўнер, прамы разрэз на грудзях, пад пахамі ўстаўныя цвіклі. Святочныя, асабліва жаночыя, кашулі аздаблялі (рукавы, каўнер, манішка) натыканнем, вышыўкай (часцей чырвонага і чорнага колеру; арнамент геаметрычны).