КРЭСЛА — сядзенне на чатырох ножках са спінкай, від мэблі. Вядома з сярэднявечча. Гатычныя крэслы — з высокай прамой спінкай; рэнесансныя — упрыгожаныя стрыманай разьбой і тачэннем (напрыклад, крэслы пачатку XVII ст. з Гродзенскага замка); барочныя — адмысловых разнастайных форм з пышнай разьбой расліннага характару, пазалотай, абіўкай скурай ці тканінай; часоў класіцызму і ампіру — лёгкія, простых выразных абрысаў, часам з металічнымі накладкамі і інкрустацыяй.


З канца ХІХ ст. пашырана і ў народным побыце. Выраблялі крэслы звычайна мясцовыя майстры-саматужнікі; аздаблялі прапілоўкай на спінцы, точанымі элементамі, часам — трохгранна выемчатай ці рэльефнай разьбой. Бытавалі і складныя крэслы на Х-падобных ножках з рашэцістым сядзеннем і спінкай. У 1-й палове ХХ ст. папулярнасцю (асабліва ў rapадскім і местачковым побыце) карысталіся гнутыя, т.зв. венскія, плеценыя з лазы крэслы.

У наш час самаробныя крэслы выцеснены прамысловымі вырабамі.