КУРЦІНА (франц. courtine) — 1) у рэгулярным парку — адкрыты ўчастак газона, абсаджаны стрыжанымі кустамі або дрэвамі, у пейзажным — свабодна размешчаная група дрэваў, кустоў; група дрэваў і кустоў адной пароды ў мяшаным лесанасаджэнні. У парках з'яўляецца дамінуючым элементам кампазіцыі. Найбольш выразныя з адной пароды дрэваў (бяроза, дуб, лістоўніца, таполя і інш.).

У еўрапейскім садова-паркавым мастацтве пашыраныя ў XVI — XVIII стст. У Беларусі вядомыя ў парках XVIII ст. (курціны пейзажных паркаў «Альба» пад Нясвіжам, в.Відзы Лаўчынскія Браслаўскага, в.Вердамічы Свіслацкага раёнаў; рэгулярных паркаў у в.Бачэйкава Бешанковіцкага, в.Вялікае Мажэйкава Шчучынскага раёнаў і інш.);

2) частка крапаснога вала паміж двумя бастыёнамі. У Беларусі вядомыя ў замкавым і замкава-палацавым будаўніцтве сярэдзіны XVI — XVII стст. з бастыённай абарончай сістэмай (замкі ў Заслаўі, Нясвіжы, Ляхавічах і інш.).