ЛАГОЙСК — горад, цэнтр Лагойскага раёна Мінскай вобласці, на р.Гайна. За 40 км ад Мінска, 31 км ад чыгуначнай станцыі Смалявічы на лініі Мінск — Орша. Аўтадарогамі злучаны з Мінскам, Лепелем, Смалявічамі, Барысавам, Маладзечна. 10,8 тысяч жыхароў (2008).


Упершыню згадваецца ў крыніцах у 1078 годзе, як горад-крэпасць Полацкай зямлі. З 12 ст. цэнтр удзельнага Лагожскага княства. З 14 ст. ў складзе ВКЛ, уладанне Ягайлы, Скіргайлы, Вітаўта. Пазней належаў князям Чартарыйскім і Тышкевічам.


У 19 ст. мястэчка. У 1809-60 гадах у Лагойску дзейнічала Лагойская палатняна-папяровая мануфактура. У 1842 годзе К.П.Тышкевіч і Я.П.Тышкевіч стварылі Лагойскі музей старажытнасцей. У 1897 годзе — 2296 жыхароў, цэнтр воласці Барысаўскага павета.


3 1924 года цэнтр раёна, з 27.09.1938 года гарадскі пасёлак.

З 02.07.1941 да 02.07.1944 гадоў акупіраваны нямецка-фашысцкімі захопнікамі, якія ў Лагойску і раёне загубілі 3906 чалавек. У ноч на 23.12.1942 года ў выніку Лагойскага бою партызаны разграмілі тут варожы гарнізон.

У 1979 годзе — 5,3 тысяч жыхароў. З 03.06.1998 года — горад.

Прадпрыемствы дрэваапрацоўчай, харчовай прамысловасці. 2 сярэднія, базавая, музычная і дзіцяча-юнацкая спартыўная школы, дамы народнай і дзіцячай творчасці, 2 бібліятэкі, бальніца, паліклініка, камбінат бытавога абслугоўвання, аддзяленне сувязі.

Брацкія могілкі савецкіх воінаў і партызан, магілы ахвяр фашызму. Помнікі: архітэктуры — Мікалаеўская царква (1824); садова-паркавага мастацтва — Лагойскі палацава-паркавы ансамбль. Каля Лагойска 2 гарадзішчы культуры штрыхаванай керамікі і гарадзішча эпохі Кіеўскай Русі (дзядзінец старажытны Лагойск).

Радзіма беларускіх археолагаў, гісторыкаў і этнографаў К.П. і Я.П. Тышкевічаў.