ЛАЗАНКІ – даўняя мучная страва. На лазанку крута замешвалі цеста з пшанічнай, жытняй або грэцкай мукі, тонка раскачвалі, рэзалі на кавалкі (квадраты ці трохвугольнікі), варылі, адцэджвалі або вымалі лыжкай, залівалі салам, алеем з цыбуляй ці смятанай, у пост — цёртым макам, тоўчаным семем, размятымі ягадамі. Шырока вядомы ў Браслаўскім, Мядзельскім, Ваўкавыскім раёнах, часткова на Магілёўшчыне, Цэнтральным і Усходнім Палессі. У заходняй, цэнтральнай частцы Беларусі, на Магілёўшчыне лазанкі пяклі і называлі іх ламанцамі. Рабілі з пшанічнай мукі («праснаком») у форме «кантовых» кавалачкаў. Елі з цёртым макам, семем, звычайна на посную куццю.