ЛІХТАР (ад ням. Licht святло) у архітэктуры – 1) круглая або шматгранная ў плане надбудова (з вялікімі ваконнымі праёмамі) над дахам або іншым пакрыццём;

2) зашклёны выступ у сцяне будынка на вышыню 1, 2 і больш паверхаў; тое, што эркер;

3) зашклёная частка дахавага пакрыцця, прызначаная для натуральнага верхняга асвятлення памяшканняў.

У Беларусі пашыраныя ў архітэктуры стыляў барока і класіцызму. Адыгрывалі ролю аднаго з галоўных элементаў кампазіцыі ў завяршэнні бельведэра, барабана, купала (касцёлы Траецкі ў в.Воўчын Камянецкага р-на, Станіславаўскі ў Мядзелі, Іосіфаўскіў Лідзе, езуітаў у Нясвіжы, саборы Петра-Паўлаўскі ў Гомелі, Успенскі ў Жыровічах і інш.).

У сучаснай архітэктуры выкарыстоўваюцца для забеспячэння асвятлення памяшканняў і прыроднай вентыляцыі (аэрацыі), для асвятлення залаў выставак, музеяў, канферэнц-залаў, гандлёвых збудаванняў, будынкаў ВНУ і інш. Паводле формы папярочнага сячэння ліхтары бываюць прамавугольныя, трапецападобныя, трохвугольныя, зенітныя і інш.