ЛЯЦКІ Яўген Аляксандравіч (03(15).03.1868 г., — Мінск 07.07.1942 г.), гісторык рускай літаратуры, даследчык беларускага фальклору і этнаграфіі. Скончыў Маскоўскі універсітэт (1893). Удзельнічаў у фальклорных экспедыцыях на поўнач Расіі, Паволжа, у Літву, на Беларусь (Палессе) і інш.
Пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі жыў у Празе, загадваў кафедрай гісторыі рускай мовы і літаратуры Карлава універсітэта. Друкаваўся з 1890 г. Збіраў і даследаваў беларускі фальклор, народную міфалогію (артыкулы «Уяўленні беларуса пра нячыстую сілу», 1890 г.; «Хвароба і смерць ва ўяўленнях беларусаў», 1892 г.; «Матэрыялы для вывучэння творчасці і побыту беларусаў. I. Прыказкі, прымаўкі, загадкі», 1898 г., і інш.). Аўтар даследаванняў пра старажытнасць пісьменнасць і «Слова аб палку Ігаравым», рускіх і савецкіх пісьменнікаў, рэцэнзій на працы М.В.Доўнар-Запольскага, М.Я.Нікіфароўскага і інш. У 1927-28 гг. у чэшскім часопісе «Slavia» апублікаваў цыкл артыкулаў «Нататкі па беларусазнаўству».
Вялікая рукапісная калекцыя Ляцкага Яўгена Аляксандравіча беларускай народнай вуснапаэтычнай творчасці зберагаецца ў Інстытуце рускай літаратуры РАН (Пушкінскі дом).