МАНДАЛІНА — струнны шчыпковы музычны інструмент лютневай сям’і. На Беларусі пашырана неапалітанская мандаліна, якая мае моцна пукаты склеены з асобных сегментаў корпус авальнай формы, плоскую дэку з круглай рэзанатарнай адтулінай, кароткую шыйку з металічнымі ладамі і галоўку з калкамі для мацавання 4 парных струн. Пры ігры гук здабываецца з дапамогай плектра.

На Беларусі мандаліна паявілася, верагодна, у сярэдзіне 19 ст., пра што сведчыць, напрыклад, яе выява ў размалёўках Троіцкага касцёла ў г.п.Шарашова Пружанскага раёна. Спачатку мандаліна ўвайшла ў музычны побыт беларускіх гарадоў і мястэчак, а ў канцы 19 — пачатку 20 ст. і вёсак, дзе набыла асаблівую папулярнасць у 1920-30-я г.

У народнай практыцы выкарыстоўваюцца інструменты пераважна фабрычнага вырабу (зрэдку сустракаюцца самаробныя). Іграюць на іх сола і ў ансамблях з гітарай, з балалайкай; са скрыпкай, балалайкай і гітарай (т. зв. неапалітанскі аркестр).

Рэпертуар народных мандаліністаў складаецца з танцаў (гарадскіх бытавых, бальных), папулярных песень. Трапляецца мандаліна на значнай частцы Беларусі.