МАТЫКА — ручная прылада для апрацоўкі глебы (пры праполцы гародніны, на невялікіх участках ёю акучваюць бульбу). Лакальная назва капаніца.

Уяўляе сабой трапецападобную або авальную металічную пласціну (8 — 10 см), насаджаную на доўгае (70 — 110 см) драўлянае дзяржальна. Вядомы матыкі зубчатая (2 — 4 зубы) і камбінаваныя (з аднаго боку пласціна, з другога — зубы). Трапецападобныя і трохвугольныя здаўна бытавалі амаль па ўсёй Беларусі, авальныя — больш на поўдні (Брэсцкі, Пінскі, Гомельскі, Рэчыцкі раёны) і на захадзе Беларусі (Пружанскі, Слонімскі, Ашмянскі раёны). Зубчатыя матыкі паявіліся пазней.

Выраблялі матыкі мясцовыя кавалі. У наш час іх робяць на прамысловых прадпрыемствах. На Магілёўшчыне, Гродзеншчыне, Міншчыне, на поўначы Віцебшчыны іх называлі матыгамі, зрэдку — цяпкамі, на Гомельшчыне, часткова на Віцебшчыне — капаніцамі, на Брэстчыне і ў некаторых іншых мясцовасцях — гачкамі, на Міншчыне, поўдні Гомельшчыны — сапкамі.