ПАНЁВА — даўняе жаночае паясное адзенне ўсходніх славянаў. Вядомыя: расхінная (тры сшытыя суконныя ці паўсуконныя полкі, сабраныя зверху на шнуры, якім мацавалася на таліі, крыссе адкрытае спераду ці збоку) і закрытая, або глухая (чатыры цалкам сшытыя полкі, адна з якіх неаздобленая).

На мяжы рассялення беларусаў, рускіх і ўкраінцаў насілі панёву з двух полак, сшытых прыкладна на 2/3 даўжыні. Найбольш тыповыя клятчастыя сінія, чырвоныя, чорныя панёвы неглюбскага строю, аздобленыя ўзорамі квадратаў, ромбаў, крыжыкаў, авалаў і інш. Бытавала да пачатку XX ст.