BOЛAT (ад стараслав. велики — вялікі) — персанаж беларускай міфалогіі. Волата ўяўлялі асілкам вялізнага росту і магутнай сілы. Паводле паданняў волаты жылі ў старажытны час і пахаваны ў доўгіх
курганах, названых
валатоўкамі (пашыраны на поўначы Беларусі, а таксама на Пскоўшчыне і Смаленшчыне).
З волатамі народныя паданні звязваюць назвы некаторых вёсак у паўночна-ўсходнай і цэнтральнай Беларусі (Волаты, Валатоўкі і інш.). Некаторыя беларускія этнографы (
Вацлаў Ластоўскі,
Мікалай Каспяровіч) беспадстаўна лічылі волатаў старажытнай групай людзей, продкамі беларускага этнасу. Паданні пра волатаў зрабілі ўплыў на чарадзейныя казкі пра асілкаў, якім уласцівы некаторыя рысы волатаў (вялікая сіла). Глядзіце артыкул
Асілак.