ЗАРУБІНЕЦКАЯ КУЛЬТУРА – археалагічная культура плямён жалезнага веку (канец II тыс. – IV–VI стст. да н.э.), якія ў III – II стст. да н. э. – I – II стст, н. э. жылі на землях Сярэдняга і Верхняга Падняпроўя.

Назва паходзіць ад могільніка каля с.Зарубінцы на Кіеўшчыне, адкрытага ў 1899 г. Насельнікі таго перыяду жылі ў гарадзішчах і неумацаваных паселішчах у паўзямлянках, жытлах, што абапіраліся на слупы, займаліся земляробствам і жывёлагадоўляй. Пасля іх смерці адбывалася трупаспаленне.

Пры раскопках трапляюцца гліняны посуд, прылады працы і асобныя ўпрыгожанні. Этнічная прыналежнасць носьбітаў зарубінецкай культуры не ўстаноўлена, іх адносяць да балтаў, праславян, нават германцаў.