ЗДОЛЬНІК – 1) чалавек або цэлая сям’я, прынятая ў вялікую гаспадарку для агульнай працы, калі не хапала рабочых рук. Сем’і аб’ядноўваліся паводле дагавору, згодна з якім гаспадаром лічыўся ўладальнік маёмасці і зямельнага ўчастка. Гаспадар строга сачыў за выкананнем дагавору, але не меў права ўмешвацца ва ўзаемаадносіны сям’і здольніка. Сем’і са здольнікамі існавалі да сярэдзіны 19 ст.

2) Прыёмныя сын ці дачка, якія мелі права на частку маёмасці.