«ЖУРАВЕЛЬ» – танец-гульня. Некалькі дзяўчат танцуюць, іншыя ахоўваюць іх ад «жураўлёў» (хлопцаў), спяваюць: «Пасею я
лён, канапель, // Налятае журавель...». Калі хлопцы лавілі дзяўчат, спявалі ўсе разам: «Ішлі хлопцы мяжою, // Пілі смалу дзяжою...» (Запіс А.Я. Васільевай, 1879, в.Беседкі Мазырскага павету). У запісе П.М. Шпілеўскага (1853) выканаўцы павольна паднімаюць тo правую, тo левую нагу, імітуючы крокі жураўля. У цэнтры круга ходзіць хлопец — «журавель». Калі пары кружацца, «журавель» імкнецца вырваць якую-небудзь дзяўчыну з рук кавалера. Дзяўчаты спяваюць: «Да ўнадзіўся журавель // Да да нашых канапель...». Калі дзяўчаты закрычаць: «Хапай, журавель!» — ён павінен схапіць за руку і станцаваць з дзяўчынай адзін круг. «Жураўлём» у крузе застаецца хлопец без пары.
Вядома і гульня «У жорава» (запіс У.М. Дабравольскага, 1903, Смаленская губерня), у якой дзейнымі асобамі выступалі «маці», «жораў» і «дзеці». «Маці» размаўляе з «жоравам», які хоча злавіць і з'есці «дзяцей». «Жораў» хапае «дзяцей», яны ловяць злодзея і дзяўбуць яго пальцамі па макаўцы. Toe ж робяць і з «маці», якая не ўберагла «дзяцей».
У танцах і гульнях пра жураўля выяўляюцца старажытныя вераванні ў культ птушак (жывёльны татэмізм). Паводле назіранняў М.М. Нікольскага, на Палессі журавель лічыўся «падаўцом усякага дабра».