ЖЫЖАЛЬ – персанаж беларускай міфалогіі, бог агню, апякун рамёстваў, найперш – кавальскага. Уяўляўся магутным дэманам, які пад зямлёю ў вогненнай
кузні куе зброю, каб скінуць Перуна.
Жыжаля паважалі за мужнасць і непакорнасць, але баяліся яго. Упэўнены былі, што, калі жыжаль доўга працаваў у кузні, перагравалася зямля і пачыналася засуха, гарэлі тарфяныя балоты, лясы. Калі выходзіў з – пад зямлі, Пярун у гневе кідаў у жыжаля вогненныя стрэлы – маланкі. Не папаўшы ў жыжаля, маланка магла быць прычынаю пажару. У размове з дзецьмі дарослыя часам агонь называюць "жыжаль", "жыжа".
Крыніца: Этнаграфія Беларусі: энцыклапедыя / Беларуская Савецкая Энцыклапедыя; рэдкалегія: І.П. Шамякін (галоўны рэдактар) [і інш.]. - Мінск: БелСЭ, 1989. - 375 с.