ЗВЫЧАЙ – грамадская ці пэўнай сацыяльнай групы норма паводзін, якая перадаецца ад пакалення да пакалення згодна традыцый, без дзяржаўнага прымусу. Ляжыць у аснове розных абрадаў, што пачалі складвацца яшчэ з эпохі абшчынна-радавой супольнасці.

З умяшаннем дзяржавы пачало замацоўвацца вядомае звычаёвае права, пазней – юрыдычная норма. Апошняя падкрэслівала класавую няроўнасць, давала прывілеі маёмасным і пазбаўляла іх немаёмасных.

Звычай працяглы час меў штодзённы ўжытак на раўнапраўнай аснове сярод сялян (талака, сябрына, бонда, попрадкі, каляндарныя святы і інш.), што прадугледжвала згуртаванасць, узаемадапамогу і выхаваўчае значэнне.

У савецкі час многае са старажытных звычаяў адышло ў нябыт, а замест яго пачалі ўводзіцца новыя, часамі штучныя абрады і святы.

У сучасны момант на дзяржаўным узроўні папулярызуецца правядзенне штогодніх дажынкаў у розных гарадах Беларусі.