У аўторак 20 сакавіка ў актавай зале абласной бібліятэкі імя М.Горкага адбылася творчая вечарына беларускага паэта Алеся Каско. Нагоды аж тры – 60-годдзе літаратара, выхад дзвюх кніжак. Зала не здолела змясціць усіх жадаючых, немалая купка гледачоў прымасцілася каля расчыненых дзвярэй.
Павіншаваць паэта прыйшлі сябры па літаратурнаму цэху, мастак Леў Алімаў, які ў свой час быў ілюстратарам адной з кніг Алеся Каско. Пратэстанцкі біскуп з Гомеля, што таксама піша вершы, паднёс юбіляру Біблію. Песні на вершы Каско спявалі школьніцы, а студэнтка з тэхнічнага ўніверсітэта прачытала свае вершы на беларускай мове.
Ураджэнец Ганцаўшчыны,
Алесь Каско крыху запазніўся з юбілейнай вечарынай, бо нарадзіўся ў 1951 годзе ў вёсцы
Чудзін. Пасля заканчэння Брэсцкага педагагічнага інстытута пасяліўся ў Жабінцы. Працаваў у раённай газеце, потым на абласной студыі тэлебачання быў рэдактарам аддзела літаратурна-мастацкіх і музычных праграм. У 1991 годзе абраны сакратаром абласнога аддзялення Саюза пісьменнікаў Беларусі, якое ўзначальваў да 2006 года. Аўтар 9 паэтычных зборнікаў. Лаурэат літаратурных прэмій імя Аркадзя Куляшова і імя Уладзіміра Калесніка.
Выступаючы перад прысутнымі, Алесь Каско заўважыў, што ў творчасці кіраваўся парадай свайго настаўніка Калесніка «Можаш не пісаць – не пішы», таму ў друк выпускаў толькі такія вершы, якія змог не адно нарадзіць, але і выхаваць.
Таксама ён заўважыў, што хоць перадапошні зборнік і мае «лёсавырашальную» назву «Нічога больш», з літаратуры аўтар не пойдзе, толькі зоймецца прозаю і навядзеннем парадку ў шматлікіх блакнотах і сшытках. Застаецца толькі тое, што надрукавана, а рукапісы, кажа паэт, гараць, яшчэ як добра гараць.
Сваімі арыенцірамі ў творчасці Алесь Каско лічыць Міхаіла Лермантава і Максіма Багдановіча. І сапраўды, штосьці лермантаўскае ёсць у такіх, напрыклад, радках: