Кожны год, 12 жніўня, у Ганцавічы прыязджае высокі, убелены сівізной пажылы чалавек. Яго хударлявую, крыху сагнёную цяжарам пражытых гадоў постаць у гэты дзень можна ўбачыць на Кастрычніцкай плошчы, ля помніка загінуўшым у гады Вялікай Айчыннай вайны воінам і партызанам, і на гарадскіх могілках, дзе ўстаноўлена надмагільная пліта ў памяць расстраляных у Ганцавічах фашысцкімі пачварамі мірных жыхароў, у пераважнай большасці яўрэйскай нацыянальнасці.
Абапіраючыся на кіёчак, Андрэй Фёдаравіч (Ізраіл Файвелавіч) Шостак (а гэта менавіта ён) схіляе сваю сівую галаву над святымі для ўсіх нас, і для яго асабіста, месцамі.
Чаму ж менавіта 12 жніўня наведвае ветеран наш горад і сваю малую радзіму? Адказ на гэтае пытанне знайсці не складана: у гэты дзень 1941 года ў Ганцавічах разыгралася страшная трагедыя — гітлераўскія вырадкі па-зверску расстралялі ў мястэчку больш 6000 яго жыхароў і вязняў яўрэйскага гета. Сярод забітых — родныя, блізкія, сябры і проста добрыя знаёмыя Андрэя Фёдаравіча.
З таго часу мінула шмат гадоў. Але памяць сэрца, боль па блізкіх трывожаць душу І непакояць сэрца, клічуць ветэрана да родных мясцін.
Цікавы лес і самога Андрэя Фёдаравіча Шостака.
У верасні гэтага года адзначалася знамянальная дата ў жыцці беларускага народа – 70-годдзе ўз'яднання Заходняй Беларусі з БССР. 15 студзеня 2010 года такі ж юбілей будзе святкаваць і Ганцавіцкі раён. З чаго ўсё пачыналася? Перагорнем разам старонкі нашай гісторыі...
З першых дзён пасля заключэння нявыгаднага для СССР Рыжскага мірнага дагавора з Польшчай і вымусовага далучэння часткі БССР (Заходняй Беларусі) да Польшчы ўлады гэтай буржуазна-памешчыцкай краіны пачалі ўстанаўліваць на яе землях свой парадах. З гэтым не маглі змірыцца карэнныя беларусы-патрыёты, якія распачалі супраць акупантаў партызанскія дзеянні. Адзін з такіх партызанскіх атрадаў пад камандаваннем Піліпа Васільевіча Цялушкі дзейнічаў у тыя гады і ў вёсцы Люсіна. Гэта быў чалавек сапраўды легендарнага лёсу, і цяпер, напярэдадні 70-годдзя ўз'яднання беларускіх зямель у адзіную дзяржаву, аб ім нельга не згадаць.
17 верасня 2009 года наша краіна будзе адзначаць знамянальную дату — 70-годдзе з дня ўз'яднання Заходняй Беларусі з БССР. Амаль 18 гадоў, пасля падпісання паміж Польшчай і Савецкай Расіяй Рыжскага мірнага дагавора аб спыненні вайны паміж дзвюма краінамі, значная частка БССР (у асноўным Брэсцкая і Гродзенская вобласці) знаходзілася ў складзе Польшчы. Цяжка жылося заходнікам-беларусам пад уладай былой краіны-суседкі, пад яе буржуазна-памешчыцкім прыгнётам. Ужо з самых першых дзён акупацыі народ Заходняй Беларусі пачаў нацыянальна-вызваленчую барацьбу супраць прыгнятальнікаў, якая пры дапамозе Чырвонай Арміі сонечным днём 17 верасня 1939 года прывяла да жаданага ўз'яднання беларускага народа. А праз чатыры месяцы, 15 студзеня 1940 года, быў утвораны Ганцавіцкі раён. Як гэта было? Пра гэтыя падзеі мы паспрабуем расказаць у серыі сваіх публікацый у газеце "Савецкае Палессе”, якую адкрываем гэтым матэрыялам.