Сучасная царква ў Малькавічах у імя свяціцеля Мікалая Цудатворца пабудавана непадалёку ад могілак ў 1992-1994 гг. У пачатку XXI стагоддзя абкладзена цэглай. Твор народнага дойлідства. Вырашана крыжовым у плане аб’ёмам вальмавымі дахамі, завершанымі ў сяродкрыжжы, над пяціграннымі прыдзеламі і апсідай цыбулепадобнымі галоўкамі. Аналагічна завершана надбудаваная над фасадам чатырохгранная званіца. Уваход вырашаны праз нізкі прытвор пад двухсхільным дахам. Абкладзеныя цэглай фасады расчлянёны прамавугольнымі аконнымі праёмамі.
Свята-Георгіеўская царква ў Вялікіх Круговічах размяшчаецца ў цэнтры вёскі. Пабудавана яна на грошы мясцовага памешчыка Ксаверыя Абуховіча ў 1771 годзе. Першапачаткова, па ўсёй бачнасці, была ўніяцкай. У XIX стагоддзі была пераведзена ў праваслаўе, тады, хутчэй за ўсё, капітальна рамантавалася ці ўвогуле перастрайвалася. Мабыць, менавіта з-за гэтага ў шматлікіх літаратурных крыніцах перыядам яе пабудовы лічыцца другая палова XIX стагоддзя.
Царква – помнік народнага драўлянага дойлідства. Двухзрубны храм: асноўны купалападобны аб'ём з трохграннай апсідай і бакавымі рызніцамі. У прасторавай кампазіцыі дамінуе высокі васьмігранны барабан са шлемападобным купалам. Арачныя аконныя праёмы аформлены рызнымі ліштвамі. Унутры апсіду вылучае двухярусны іканастас на сямнаццаць абразоў. Асобна пастаўлена званіца.
Царква ў імя святых апосталаў Пятра і Паўла была пабудавана ў Дзяніскавічах ў 1839 годзе па фундацыі князя Льва Радзівіла. У 1878 годзе абнесена драўлянай агароджай. Да храма была прыпісана драўляная Успенская царква ва ўрочышчы Ізбіцкі Бор, што непадалёку ад вёскі.
Першая царква ў вёсцы Будча з’явілася ў 1623 годзе. Па пабудове яна была ўніяцкай і была названа ў чэсць сашэсця святога і жыватворнага Духа і святой Троіцы.
Распачаць новую серыю сваіх публікацый "Хрысціянскія святыні Ганцаўшчыны" хацелася б словамі выдатнага беларускага гісторыка А.М. Калугіна: "Ці ёсць чалавек, якога б не ўзрушылі купалы храмаў? Ці застаецца хто абыякавым, ступіўшы пад скляпенні, дзе з абразоў глядзяць вочы святых праведнікаў?
На беларускай зямлі з даўніх часоў з вялікай павагай ставіліся да Бога. Сведчанне гэтаму – велічныя высокамастацкія храмы, шматлікія каплічкі. Яны даносяць да нас многавекавую гісторыю народа, шматпакутны лёс нацыі, яе імкненне да зямнога дабрабыту, міру, ушанаванне рэлігійных, агульначалавечых ідэалаў. Храмы – святыні, якія беражліва, з пакалення ў пакаленне, народ ахоўваў ад гістарычных катаклізмаў, каб перадаць у будучыню ўвасоблены ў іх неацэнны духоўны скарб, неразменную каштоўнасць – душу нацыі.
Апошнім пунктам нашага фотаэкскурса-падарожжа стане гарадская плошча. Свой сучасны выгляд плошча стала набываць толькі ў семідзесятыя гады мінулага стагоддзя, калі пачаўся масавы знос старых пабудоў і будоўля новых. Старыя будынкі, якія перажылі перыяд усеагульнай "рэканструкцыі” можна з лёгкасцю і на пальцах адной рукі пералічыць – будынкі музея, ды магазіна "Падарункі".
Да 85-годдзя са дня заснавання пажарнай службы на тэрыторыі Ганцавіцкага раёна
У 1971 годзе па вуліцы Пралетарскай дом 30 (цяпер вуліца Праскурава) быў пабудаваны новы будынак прафесійнай пажарнай часці і пажарная каманда горада Ганцавічы пераехала ў новы будынак, дзе і размяшчаецца па сённяшні час, а стары будынак, у цэнтры горада, у 1974 годзе быў знесены. На гэтым была закончана адна і распачата новая глава ў гісторыі пажарнай службы на тэрыторыі Ганцавіцкага раёна.
Да 85-годдзя са дня заснавання пажарнай службы на тэрыторыі Ганцавіцкага раёна
22 чэрвеня 1941 года пачалася Вялікая Айчынная вайна. А ўжо 30 чэрвеня гітлераўскія войскі занялі раённы цэнтр Ганцавічы. На акупаванай тэрыторыі пачаліся масавыя растрэлы савецкіх актывістаў, мірных жыхароў і яўрэйскага насельніцтва. Карныя аперацыі сталі сродкам знішчэння насельніцтва раёна. Людзей забівалі, растрэльвалі, вешалі, спальвалі разам з вёскамі. У вёсцы Задуб’е Малькавіцкага сельсавета спалілі 125 двароў і 49 чалавек; у вёсцы Хатынічы Хатыніцкага сельсавета -- 130 двароў і ў іх 73 чалавекі. Такі ж самы лёс спасцігла вёскі Чудзін і Макава. Вёска Задуб’е ўшанавана ў мемарыяльным комплексе Хатынь.
Адпаведна энцыклапедыі "Каталіцкія храмы Беларусі" пад рэдакцыяй А.М. Калугіна Касцёл Звествавання Найсвяцейшай Дзеве Марыі быў пабудаваны ў 1911 годзе, калі быў адкрыты часовы храм і пачата будаўніцтва новага мураванага, завяршыць якое перашкодзіла Першая сусветная вайна. Парафія налічвала тры тысячы прыхаджан. Таксама мелася прыпісная капліца ў вёсцы Малькавічы.
Менавіта так у народзе ў перыяд далучэння Заходняй Беларусі да Польшчы называлі вуліцы: 17 Верасня – "Першая", Гагарына – "Другая", Савецкая – "Трэцяя". Ёсць вялікая верагоднасць таго, што вышэйназваныя вуліцы мелі іншыя, скажам так, афіцыйныя назвы, але просты люд называў гэтыя вуліцы менавіта так.
Другі фотаэкскурс-падарожжа па горадзе Ганцавічы мы зробім па вуліцы Чырвонаармейскай, якая праходзіць непадалёку ад будынка чыгуначнага вакзала. Таму і назва артыкула ўзята такая.
Калі вы маеце нейкую інфармацыю пра гісторыю, культуру, этнаграфію Ганцаўшчыны і хацелі б яе змясціць у сеціве,
вы можаце звязацца з намі напісаўшы ў форму зваротнай сувязі.