АСІМІЛЯЦЫЯ (ад лац. assimilatio) — від аб'яднальных этнічных працэсаў, якія суправаджаюцца засваеннем адным народам мовы, культуры і іншых этнічных прыкмет другога народа (сацыяльна больш развітага ці дэмаграфічна пераважаючага) да поўнага зліцця з ім.

Працэс асіміляцыі ажыццяўляецца на розных узроўнях; антрапалагічным, сацыяльным, культурным, моўным і іншых, вынікам якога з'яўляецца змена этнічнай самасвядомасці асіміляванага этнасу. Натуральная асіміляцыя ўзнікае пры непасрэдных кантактах разнародных этнічных груп, абумоўленых агульнасцю іх сацыяльнага, гаспадарчага і культурнага жыцця, шырокім распаўсюджаннем міжэтнічных шлюбаў.

Прымусовая асіміляцыя, у адрозненне ад натуральнай, ажыццяўляецца ў форме ўрадавых мерапрыемстваў, накіраваных на штучнае паскарэнне асіміляцыі малых народаў. Працэсы асіміляцыі былі характэрны і для этнічнай гісторыі беларусаў.