"Н"Галоўная »
Н — пятнаццатая літара беларускага алфавіта. Паходзіць з кірыліцкай N («наш»), што ўзнікла на аснове грэка-візантыйскай устаўной N («ні»). У старабеларускай графіцы ў сувязі з функцыянаваннем розных пісьмовых школ і выкарыстаннем розных тыпаў пісьма (устаў, паўустаў, скорапіс) ужывалася ў некалькіх варыянтах, якія дапамагаюць вызначаць час і месца напісання помнікаў. Абазначала гукі «н», «н’» («набыти», «нива»). Мела лікавае значэнне «пяцьдзясят». У XVI ст., акрамя рукапіснай, набыла друкаваную форму.
У сучаснай беларускай мове абазначае санорныя змычна-праходныя насавыя пярэднеязычныя зычныя гукі «н», «н’» («напрамак», «ніжні» — «н’іжн’і»). Бывае вялікая і малая, мае рукапісную і друкаваную форму. Пры класіфікацыйным падзеле мае значэнне «чатырнаццаты» (група «н»), пры лічбавай нумарацыі — дадатковае значэнне для размежавання прадметаў пад адным нумарам (шыфр № 8н).
Для пошуку патрэбнага матэрыялу рэкамендуем карыстацца формай "Поиск"!
Loading
|
