ВОЛЬНЫЯ ЛЮДЗІ – склад сялян на Беларусі ў канцы XVIII – 1-й паловы XIX стст. Былі з дзяржаўных, прыватнаўласніцкіх, царкоўных сялян, выбранцаў (ваеннаслужылых з сельскіх насельнікаў) і зямян (ваеннаслужылыя насельнікі, якія працавалі ў каралеўскіх і магнацкіх маёнтках, мелі надзелы зямлі і былі васаламі караля альбо магната), дробнай шляхты.

«Вольныя людзі» былі асабіста вольныя, маглі пераходзіць з месца на месца. З 1788-га г. ў лік вольных людзей пераведзены панцырныя баяры Віцебскай губерні. Да сярэдзіны XIX ст. большасць іх запрыгонена памешчыкамі. У 1858 г. было 14622 вольных людзей.