ГУСЛІ – тэрмін, які ўжываецца ў многіх славянскіх народаў для вызначэння розных, у большасці струнных музычных інструментаў. Некаторыя даследчыкі яго пачатак бачаць у санскрыцкім корані, звязаным з паняццем гучання наогул. У старажытнаславянскай літаратуры тэрмін ужываецца з XI ст.; яго з XII ст. выкарыстоўваў К.Тураўскі, а пазней часта ўжывалі Ф.Скарына, Л.Зізаній, П.Бярында і іншыя (часамі ў паняцці арфы, цытры, скрыпіцы, лютні).
Крылавідныя гуслі
Тых, хто іграў на гуслях, на Беларусі называлі гуслярамі. Менавіта такому таленавітаму выканаўцу, шчыраму і сумленнаму чалавеку, заступніку народа перад панамі-прыгнятальнікамі Янка Купала прысвяціў выдатную паэму «Гусляр», а пасля такім найменнем назваў адзін з першых зборнікаў сваёй паэзіі.
