АСОЧНІКІ — сяляне-слугі, галоўным абавязкам якіх была ахова пушчаў вялікага князя ці буйных феадалаў, нагляд за звярынымі пераходамі і оступамі, падрыхтоўка і ўдзел у паляванні, нарыхтоўка для панскага двара пэўнай колькасці дзічыны. Вядомы з 14 ст. Жылі каля пушчаў у асобных вёсках і на хутарах, вызваляліся ад паншчыны і грашовых падаткаў, аднак удзельнічалі ў ваенных паходах. За службу атрымоўвалі 2 валокі зямлі, якія не абкладваліся падаткамі. З заняпадам паляўніцтва, масавай высечкай лесу, развіццём лясных промыслаў і фальварковай гаспадаркі эканамічнае становішча асочнікаў пагоршала. Колькасць іх скарацілася, зямельны надзел зменшыўся спачатку да 1, а паводле «Ардынацыі каралеўскіх пушчаў» 1641 г. да 0,5 валокі.

У 18 ст. змяніліся абавязкі асочнікаў: іх паступова пераводзілі на чынш, за зямельны надзел яны павінны былі выплачваць дзякло (прадуктовы падатак), акрамя аховы лясоў, рамантавалі дарогі і масты ў пушчах, перавозілі пошту, выраблялі і здавалі вугаль, дзёгаць.