БАБКІ — спосаб сушкі снапоў у полі. Ужываўся пераважна для сушкі зжатага жыта, радзей пшаніцы. Звычайна бабкі ставілі з 10 снапоў: да вертыкальна пастаўленага снапа з чатырох бакоў пад нахілам прыстаўлялі па аднаму снапу, потым у прамежкі паміж імі — яшчэ чатыры снапы, апошнім — дзесятым — накрывалі бабкі. Сцяблы з калоссем гэтага снапа заломвалі каля перавясла, каб атрымалася «веер-шапка». Яна засцерагала астатнія снапы ад дажджу і мацавала бабкі. У добрае надвор'е «шапку» здымалі, каб зерне ў снапах высыхала хутчэй.

У паўднёва-заходніх і заходніх паветах Беларусі (Брэсцкім, Кобрынскім, Пружанскім, Ваўкавыскім, Лідскім, Ашмянскім), у некаторых цэнтральных і паўднёвых паветах Мінскай губерні (Койданаўскім, Бабруйскім, Слуцкім, Рэчыцкім, Рагачоўскім, Пінскім, Мазырскім і інш.) бабкі называлі мэндлікамі, мэндлямі. На ўсходзе і паўднёвым усходзе Беларусі (у Клімавіцкім, Аршанскім, Чэрыкаўскім, Гомельскім, Чавускім, Горацкім і інш. паветах) бабкі часам называлі дзесяткі, стаякі, стаўкі. У паўночных паветах, дзе клімат больш вільготны, часам ставілі меншыя бабкі (з 6 снапоў), каб зерне ў калоссі і салома ў снапах прасыхалі хутчэй.