ДРАЧОК – прылада для абрывання льняных галовак; металічная пласцінка з прарэзаным зуб’ем, якую мацавалі на драўляную ручку даўжынёй 70 – 80 см. Лакальная назва нажы.
Знешне нагадвае матыку, аднак зуб’е ў драчку завострана з абодвух бакоў. Была пашырана пераважна на поўначы Беларусі.
Крыніца: Этнаграфія Беларусі: энцыклапедыя / Беларуская Савецкая Энцыклапедыя; рэдкалегія: І.П. Шамякін (галоўны рэдактар) [і інш.]. - Мінск: БелСЭ, 1989. - 375 с.